Σε προστατευτικό «δίχτυ» και μοχλό επιχειρηματικής ανάπτυξης για την ασφαλιστική αγορά έχουν εξελιχθεί οι συμβουλευτικές εταιρείες που δραστηριοποιούνται σε ένα ευρύτατο φάσμα υπηρεσιών, που ξεκινά από τα πληροφοριακά συστήματα των εταιρειών και εκτείνεται μέχρι το στρατηγικό τους σχεδιασμό, αλλά και την προσαρμογή τους στις νέες κανονιστικές απαιτήσεις.
Στο σύγχρονο οικονομικό περιβάλλον και τις δυσκολίες που αυτό ενέχει, οι συμβουλευτικές εταιρείες διαδραματίζουν καίριο ρόλο στην προσπάθεια των εταιρειών για ανάπτυξη νέων προϊόντων, την υιοθέτηση λειτουργικού μοντέλου, τη διαχείριση των κινδύνων, την προσαρμογή τους στους νέους κανονισμούς, την εταιρική κοινωνική ευθύνη και τη διαχείριση των κεφαλαίων τους.
Προσφέρουν υπηρεσίες που σχετίζονται με την πολιτική και τους στόχους της κάθε εταιρείας, τη βελτιστοποίηση της λειτουργίας της, την αύξηση της κερδοφορίας της και τη μείωση του κόστους. Αναζητούν νέες ευκαιρίες για την ασφαλιστική αγορά βάσει των κοινωνικοοικονομικών συνθηκών. Ασχολούνται με το κομμάτι των πληροφοριακών συστημάτων και με το φορολογικό σχεδιασμό.
Προτείνουν, βάσει των οικονομικών συνθηκών, τις ευκαιρίες ανάπτυξης στην αγορά. Παρέχουν συμβουλές σχετικά με την εκπαίδευση και την αξιοποίηση του προσωπικού, βοηθούν τις εταιρείες να ανταποκριθούν στις απαιτήσεις που απορρέουν από τα νέα ρυθμιστικά πλαίσια και αξιολογούν τους επιχειρηματικούς κινδύνους.
Λαμβάνοντας υπόψη όλα τα παραπάνω, αλλά και το γεγονός ότι σήμερα οι επιχειρήσεις λειτουργούν σε ένα περιβάλλον που μεταβάλλεται με ταχύτατους ρυθμούς, αλλά και ότι χρειάζονται τα απαραίτητα μέσα και εργαλεία για να εξασφαλίσουν τη βιωσιμότητά τους αντιλαμβάνεται κανείς πως οι σύμβουλοι αναδεικνύονται σε αναμφισβήτητους συμμάχους της ασφαλιστικής αγοράς.
Όπως αναφέρει ο κ. Φίλιππος Κάσσος, αναπληρωτής γενικός διευθυντής, υπεύθυνος ελέγχου για τον ασφαλιστικό κλάδο στην KPMG, «στο σκηνικό των πολύπλευρων απαιτήσεων οι ασφαλιστικές εταιρείες πρέπει να οργανωθούν με ένα σύστημα εταιρικής διακυβέρνησης με σαφείς ρόλους και αρμοδιότητες, με υιοθέτηση λειτουργικού μοντέλου τριών γραμμών άμυνας έναντι των κινδύνων και με έμφαση στο γενικότερο σύστημα εσωτερικού ελέγχου. Η λειτουργία διαχείρισης κινδύνων θα πρέπει να ενεργοποιηθεί και να παρακολουθεί όλους τους κινδύνους που αντιμετωπίζει η εταιρεία και κατά πόσον λαμβάνονται σύμφωνα με το αποδεκτό πλαίσιο ανάληψης κινδύνων που έχει θεσπίσει η διοίκηση, συμμετέχοντας ενεργά στη διαδικασία λήψης αποφάσεων».
της Βίκης Γερασίμου
old.insuranceworld.gr